اثرات پرایمینگ بذر و تاریخ کاشت بر فعالیت آنزیم¬های آنتی اکسیدان و عملکرد نخود در شرایط دیم

به­­منظور بررسی تاثیر تیمارهای پرایمنیگ بذر در دو کشت انتظاری و بهاره نخود، آزمایشی در سال زراعی 88-1387 به­صورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی به اجرا درآمد. در این آزمایش تاریخ کاشت انتظاری و بهاره به­عنوان فاکتور اصلی و تیمارهای پرایمینگ شامل تیمار شاهد (بدون پرایم)، هیدروپرایمینگ، پرایمینگ با کلرید پتاسیم و کلرید کلسیم به­عنوان اسموپرایمینگ و پرایمینگ با سولفات روی و اسید آسکوربیک به­عنوان پرایمینگ غذایی در کرت­های فرعی قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان­داد که کشت انتظاری در مقایسه با کشت بهاره عملکرد بیش­تری حاصل نمود، کاهش عملکرد در کشت بهاره عمدتا ناشی از تعداد دانه کم­تر در هر بوته و تا حدی کاهش وزن هزار دانه بود. هم­چنین نتایج نشان­گر تاثیر منفی تیمارهای اسموپرایمینگ بر تعداد بوته در واحد سطح، وزن خشک بوته در گلدهی، عملکرد دانه و شاخص برداشت بود، در حالی­که هیدروپرایمینگ و پرایمینگ با آسکوربات و سولفات روی عملکرد را در هر دو کشت انتظاری و بهاره افزایش دادند. با بررسی فعالیت آنزیم­های آنتی­اکسیدان مشخص گردید که در کشت بهاره نسبت به پاییزه فعالیت آنزیم­های کاتالاز و پراکسیداز افزایش پیدا کرد، که به اعمال تنش خشکی بیش­تر در کشت بهاره نسبت داده­ شد. در کل نتایج نشان داد که نقش آنتی­اکسیدانی آنزیم پراکسیداز در حدود 20 برابر آنزیم کاتالاز بود و آنزیم پراکسیداز عامل دفاعی اصلی در کاهش خسارت اکسیداتیوی در نخود تحت تنش می­باشد.